Ο Σύλλογος μας τους
μήνες Φλεβάρη και Μάρτη οργάνωσε με μεγάλη επιτυχία τις παρακάτω εκδηλώσεις.
1.Την 1η
Φλεβάρη οργάνωσε, στο Κέντρο Μέλανδρα στα Καρδαμίτσια, τον ετήσιο χορό μας για
την καινούρια χρονιά, όπου κόψαμε την βασιλόπιτα του 2014. Συμμετείχαν τα μέλη
και οι φίλοι του συλλόγου με τις οικογένειες τους και σε μια πολύ ζεστή και
φιλική ατμόσφαιρα, ατμόσφαιρα αλληλεγγύης και παλιάς καλής γειτονιάς αντάλλαξαν
ευχές και κόντρα στην καταχνιά των καιρών ,τραγούδησαν και χόρεψαν ως τις
πρωινές ώρες.
2. Στις 2 Φλεβάρη
γιορτάσαμε με τον γνωστό παραδοσιακό τρόπο την αποκριάτικη Τζαμάλα, που κατά
κοινή ομολογία είχε για μια ακόμη χρονιά μεγάλη επιτυχία. Εκατοντάδες ήταν οι
κάτοικοι του οικισμού μας(και όχι μόνο) που συμμετείχαν, που χάρηκαν την
παραδοσιακή φωτιά μας , χόρεψαν με το ζωντανό κλαρίνο μας, και έφαγαν την
αποκριάτικη φασολάδα μας μετά τα μεσάνυχτα. Ευχαριστούμε θερμά όλες και όλους
,τα μέλη και τους φίλους μας που βοήθησαν με οποιοδήποτε τρόπο στην οργάνωση της μεγάλης αυτής
εκδήλωσης.
3. Στις 8 Μάρτη,
Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, ο Σύλλογος τίμησε για μια ακόμη χρονιά τις
γυναίκες της περιοχής μας, με γιορτή που οργάνωσε στο κέντρο Μέλανδρα στα
Καρδαμίτσια. Με λουλούδια, με ένα ποτήρι κρασί,
με πολλή εκλεκτή μουσική και χορό, ο σύλλογος ευχήθηκε στις γυναίκες μας
καλό αγώνα για την κατάκτηση της ισότιμης θέσης τους σε όλους τους τομείς της
ζωής. Την εκδήλωση αφιερώσαμε σε μια δικιά μας γυναίκα που δεν είναι πια κοντά
μας στην Αθανασία Κούτα (στην Θανάσω
μας). Αξίζει να παραθέσομε εδώ την ομιλία της προέδρου μας κ. Πόπης Κοτζαμάνη
με την οποία άνοιξε η γιορτή μας.
Η 8η Μάρτη, καθιερωμένη από τον ΟΗΕ σαν παγκόσμια
μέρα της γυναίκας, είναι μια μέρα συμβολική και συμβολίζει τον αγώνα των
γυναικών όλου του κόσμου για την κατάκτηση της ισότιμης θέσης τους σε όλους
τους τομείς της ζωής. Ο συμβολίσμος στηρίζεται στη μακρινή εκείνη 8η
Μάρτη του 1857 όταν ξεσηκώθηκαν οι εργάτριες στα κλωστοϋφαντουργεία και τα
εργοστάσια ιματισμού της Νέας Υόρκης, ζητώντας ίσα μεροκάματα μα τους άντρες
και οκτώ ώρες δουλειάς. Φυσικά ο αγώνας τους πνίγηκε στο αίμα.
Ο αγώνας των γυναικών συνεχίζεται από τότε ασταμάτητα σε όλο
τον κόσμο και θα συνεχίζεται, όσο τα δικαιώματα τους θα παραβιάζονται με
διάφορους τρόπους στην εργασία, την κοινωνία, τον δημόσιο χώρο και την
οικογένεια.
Για να έλθουμε στο σήμερα ας θυμηθούμε τις 590 καθαρίστριες
του Υπουργείου Oικονομικών, όχι μόνο γιατί διώχνονται από τη δουλειά τους σε
μια εποχή που η ανεργία στις γυναίκες ξεπερνάει το 31% αλλά γιατί επιμένουν να
αντιστέκονται ενωμένες σαν μια γροθιά δίνοντας μαθήματα σε όλους μας.
Τέλος θα θέλαμε να αφιερώσουμε την αποψινή βραδιά σε μια
γυναίκα δικιά μας, κατάδικια μας που δεν είναι πια κοντά μας σχεδόν εδώ και ένα
χρόνο. Στην Αθανασία Κούτα. Στη Θανάσω μας. Και αυτό για δύο λόγους.
Α) Γιατί κατάφερε με τον δικό της ιδιόρρυθμο, αλλά πάντως
ανατρεπτικό τρόπο να σταθεί και να παλέψει παληκαρίσια σε μια ζωή που της
έδειξε ένα ιδιαίτερα σκληρό πρόσωπο.
Β) Γιατί τα τελευταία δέκα πέντε χρόνια της ζωής της έγινε
αναπόσπαστο κομμάτι του συλλόγου μας, παίρνοντας μέρος αποφασιστικά και με την
καρδιά της σε όλες τις δράσεις μας. Αυτή η αγράμματη γυναίκα ανακάλυψε την αξία
της συλλογικής δράσης, πίστεψε σ’αυτήν και την υπηρέτησε όπως και όσο μπορούσε
μέσα απ’ τον σύλλογο μας. ‘Όπως θα έλεγε κι’ εκείνη « για το Σύλλογο ρε…
ΓΑΜΩΤΟ». Τα Καρδαμίτσια θα την θυμούνται για πολλά χρόνια.
Ας τιμήσουμε την μνήμη της με ένα χειροκρότημα!
